Kestane kayıngiller familyasından ılıman iklimli verimli
topraklarda yetişen bir ağaçtır. İyi koşullarda boyu 38 metreye kadar ulaşır.
Gövdesinin çapı 1,5-3 metreye kadardır. Genç yaşlarda kabuğu yeşilimsi
siyahtır. Olgunlaştıkça üzerinde gri siyah kabukları yukarıdan aşağıya doğru
ayrılmış bir duruma gelir. Gövdesinin kabuğu grimsi renktedir. Genç sürgünleri
koyu kırmızımsı, kahverengi olup, grimsi tüycüklerle kaplıdır. Geniş dallı
şemsiyeye sahiptir. Yaprakları açık yeşil renktedir, kenarları dişlidir.
Çiçekleri sarımsı yeşildir. Meyveleri tek tohumlu fındık olup haricen dikenlerle
kaplıdır. Haziran-Temmuz aylarında çiçek açar, meyvesi Ekim-Kasım aylarında
yetişir. Doğada tohum ve kökten ayrılma ile çoğalır.
Kestane odunu özellikle Karadeniz bölgesi kıyı kesimlerinde
ev inşaatı, gemi ve tekne yapımında kullanılır.
Kestane meyvesi çok besleyicidir. Un haline getirilir, çiğ
veya pişmiş halde yemeklerde kullanılır, kurutulur, çeşitli yemekleri yapılır,
pasta, dondurma, şeker ve diğer şekerleme ürünlerinin hazırlanmasında
kullanılır. Kestanede % 6 protein,% 60 nişasta, yaklaşık% 15 şeker,% 2 yağ ve
az miktarda lif bulunur. Yetişkin bir kestane ağacı ortalama 100-200 kg ürün
verir. Farklı ağaçlar üzerinde meyve ağırlığı, şekli, tat, kimyasal bileşimi
değişiklik gösterir. Kurutulmuş meyve kahve yerine kullanılır.
Kestane ayrıca iyi bir bal bitkisidir. Balı acımsı bir tada
sahiptir. Kestane balı nispeten pahalıdır ve alıcılar arasında büyük talep
görür.
Kestane meyveleri ormanlarda hayvanlar için örneğin vahşi
domuzlar için yem olmaktadır.
Kestanenin hemen hemen tüm kısımları tanen içerir; odunu
yüzde 8—18, kabuğu yüzde 10, yeni dökülen yaprakları yüzde 12, çiçekleri yüzde
13.
Kestane ormanları su tasarrufu ve anti-erozyon değeri
açısından önemlidir.
Yaprakları K vitamini ve tanenlerle zengindir, halk
hekimliğinde kanamalarda kullanılır.
Önceki yıllarda, kabukları boya maddesi olarak
kullanılmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönderme