Latince adı Helianthus tuberosus olan yerelmasının bir diğer
bilinen ismi de topinambour olmaktadır. Adının Kuzey Amerika'da bulunan
tupinamba adlı Kızılderili kabilesinden almıştır. Kızılderililer eski
dönemlerden beri yerelmasının kuvvet verici şifalı özelliklerinden
yararlanmışlardır. Önceki dönemlerde yerelması İsveç ve Hollanda'da tıbbi
amaçlarda yaygın olarak kullanılmıştır. Burada yerelmasını tereyağı ve şarapta
pişirip elde edilen karışım kalp hastalıklarının tedavisinde kullanılmıştır.
Çin tabipleri enterit, dizanteri, bağırsak iltihabı hastalıklarında günde bir
adet yerelması tüketmeyi önermişlerdir. Kırıklarda yerelması yaprakları lapa
haline getirilip hasarlı bölgelere konulmuştur.
Günümüzde yerelması sadece halk hekimliğinde değil modern
tıpta, eczacılık ve kozmetolojide yaygın olarak kullanılır.
Şifalı bitki yerelmasının içeriğinde vücut için gerekli olan
bazı aktif maddeler tespit edilmiştir. Bitkinin kök yumrularının içeriğinde
inulin bulunur, organizma bu maddeyi sakaroz ve nişastaya göre daha iyi
benimsemekte ve şeker hastalığına karşı etkisi bulunmaktadır.
Bitkinin yumrularında inulin dışında früktoz da yer alır.
Patates, havuç ve kırmızı pancarın yumruları ile kıyaslandığında yerelmasının
içeriğinde daha fazla demir, silisyum, çinko, C, B1 ve B2 vitaminleri bulunur.
Yerelmasının diğer sebzelerden başlıca farklı içeriğinde
yüksek miktarda proteinin olmasıdır. Sebze çeşitli şekillerde tüketilebilir ve
kullanılabilir.
Köklerinden çiğ olarak salata hazırlanır. Suda veya fırında
pişirip diğer sebzelerle birlikte tüketilir. Günde 300 gram yerelması tüketerek
veya 1 bardak taze sıkılmış suyu içilerek bu durumlardan kurtulmak mümkündür;
Yerelması toksik maddeleri organizmadan atar, kan şekerinin ve kolesterolün
miktarını azaltır, yağlanmaya karşı önlem alır. Vücutta doğal enerji dengesini,
tansiyonun düzenlenmesini, kandaki hemoglobin miktarının ayarlanmasını
sağlıyor. Kireçlenme, mide bağırsak ve diğer hastalıklardan korunmada
faydalıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönderme